با آرتیها همراه باشید تا فیلمی پرمخاطب را معرفی کنیم. «جنگل پرتقال» یک فیلم ایرانی به نویسندگی و کارگردانی آرمان خوانساریان و به تهیه‌کنندگی رسول صدرعاملی محصول سال ۱۴۰۱ است. آرمان خوانساریان یکی از فیلم اولی‌های جشنواره چهل و یکم فیلم فجر است که با فیلم جنگل پرتقال در این جشنواره حاضر شد.
خلاصه داستان و بازیگران فیلم «جنگل پرتقال»
فیلم سینمایی «جنگل پرتقال» داستان معلمی به نام «علی بهاریان» و با نام هنری «سهراب بهاریان» است. او در رشته نمایشنامه‌نویسی تحصیل کرده و حالا پس از سال‌ها بی‌کاری به تازگی در یک مدرسه به عنوان معلم ادبیات مشغول به کار شده است. معلمی آنچنان سختگیر که در عرض ۳ روز ۵ نفر را از کلاس اخراج می‌کند. حالا از طرف مدیر تهدید میشود که اگر تا ۲ روز دیگر مدرک تحصیلی‌اش را تحویل ندهد عذرش را از مدرسه می‌خواهند!
اینگونه است که آقای معلم علی‌رغم میل خود به شهر محل تحصیلش در «تنکابن» می‌رود. به این ترتیب فیلم بر بستر روایتگری این سفر پیگیری شده و با شکافتن شخصیت فرهیخته و معلم ادبیات خود به ارایه شخصیتی از او مبادرت می‌ورزد که سال‌ها پیش در دانشگاه دختری عاشق‌پیشه را مورد آزار و اذیت روانی قرار داده است و…
سارا بهرامی و میرسعید مولویان دو نقش اصلی فیلم را بر عهده دارند.
دیدگاه برخی منتقدین سینما درباره فیلم «جنگل پرتقال»
محمدامین ناصری فرد: شاید بتوان نقطه اوج فیلم جنگل پرتقال را در سکانسی دید که مریم بعد از ورود مجدد به خانه ماهیت نقش خود را از یک دختر دچار فراموشی به کسی که تمام این مدت در حال نقش بازی‌کردن بود مشاهده کرد. جایی که کمتر کسی می‌توانست آن را حدس بزند.
فیلم جنگل پرتقال تا قبل از این گوشه از فیلم سیر معمولی و بدون فرازونشیبی را پشت سرمیگذاشت. اما با عبور از این سکانس چالش‌های شخصیت اصلی فیلم آغاز میشود. آنجایی که متوجه میشود دختری که در دوران دانشگاه دوستش داشته و البته او را مورد آزار روحی قرار داده فراموشی نگرفته است. بلکه تمام آن خاطرات را به یاد دارد و حالا باید برای جبران اتفاقات ۱۵سال پیش تلاش کند. فیلمی که تحسین تماشاچی را به همراه داشت.
سید حسین شالفروشان: جنگل پرتقال در مقایسه با سایر فیلم های حاضر در جشنواره یک مزیت خوب دارد، این که فیلم دارد قصه بهتری را برای مخاطب تعریف می‌کند. همین نکته برای یک فیلم کفایت می‌کند که مخاطب از تماشای آن راضی باشد.
بازیگر نقش اول آن با این که معروف نیست. اما بسیار بازی خوبی را در فیلم اجرا کرده و ارتباط حسی خوبی با مخاطب ایجاد می‌کند.
نکته مثبت دیگری که فیلم در نماهای مختلف به خود اختصاص داده نورپردازی هوشمندانه توسط کارگردان اجرا شده است. این مسئله باعث میشود تصویر چشم نوازی در پرده سینما به چشم مخاطب برسد. فیلم فقط در ۱۵ دقیقه پایانی اندکی در ملات قصه کم می‌آورد وگرنه بقیه زمانی که مخاطب می‌گذارد بسیار برای اون لذت بخش است.
در پایان
«جنگل پرتقال» بدون ژست‌های روشنفکری و ادا و اصول‌های بی‌خودی، داستانی با عمیق‌ترین مضامین انسانی و اخلاقی را روایت می‌کند. داستانی که همچون باغی پر از پرتقال، سرشار از حس و بو و رنگ زندگی‌ست.