به نقل از آرتیها آندره آ آنجلو بوچلی در سال ۱۹۵۸ در منطقه توسکانی درایتالیا به دنیا آمد. منطقه ای با تابش شدید خورشید ومزارعی زراندود از گندم. او از دوران کودکی آوازهای سنتی ایتالیا را می شنید و با صدای بچه گانش می خواند. شیفتگی او نسبت به اپراهای معروف وردی و بوچینی محسوس بود. بخت با بوچلی کوچک یار بود که چشمان کم سویش در اثر یک حادثه در زمین فوتبال بشدت آسیب دید و درهای موسیقی را به روی او باز کرد.
او خود می گوید: اگر تقدیر به این گونه رقم نخورده بود حال من در فوتبال هم بازنشسته شده بودم. او با موسیقی تسکینی برای دردهایش پیدا کرد و در این هنگام که دوازده ساله بود شروع به نواختن پیانو و فلوت کرد.بوچلی پیش ازآنکه وارد دانشگاه پیزا شود در چندین جشنواره جوانان شرکت کرد و موفق به ربودن چندین جایزه ونیز شد. در دانشگاه پیزا آندره آ رشته حقوق را برگزید و تا مدرک دکترا پیش رفت. در شبهای تابستان آندره آ برای اهالی دهکده و میهمانها آریاهای معروف اپرا را می خواند و این باعث شد که به تشویق و اصرار پدورمادرش به شهر تورین برود و در کلاسهای تخصصی فرانکو کورلی شرکت کند. این تمرینات چندین سال طول کشید و در اوان سی سالگی او را برآن داشت که در کافه های شهر پیزا، به خواندن آثار پاپ که بسیار هم به آنها علاقه مند بود روی بیاورد.
اجرای آثاری از جری لوئیس، دین مارتین، فرانک سیناترا و ادیت پیاف. به نوشته ی سایتهای اینترنتی او در این کافه ها شنوندگان آثارش را یافت و بت دوم زندگیش را. در سالهای اوائل دهه میلادی، آندره آ در چندین تور آوازی شرکت کرد و سرانجام در سال ۱۹۹۵ او قراردادی با شرکت sugar در شهر بولونیا امضا کرد. در سال ۱۹۹۶ کاست رومانس (Romanza) وارد بازار ایتالیا و اروپا شد و همچون یک بمب تمامی محافل هنری را تکان داد.
قطعات vivo per lei (زندگی می کنم برای او و رومانس (Romanza) برای هفته های متوالی درصدر آهنگ های روز منتخب مردم و منتقدین بودند. بوچلی پس از انتشار این آلبوم معروفترین خواننده ایتالیایی جهان شد و حال نوبت خواندن در کنار بزرگترین ستارگان موسیقی اپرا و پاپ جهان بود. لوچانو پاوارتی، اروس راماتزوتی، سلین دیون، زوکرو، خولیو ایگلیساس، دولچه پونتش، باربارا استرایسند… آلبوم دوم و سوم بوچلی گلچینی از آریاهای مذهبی و اپرایی و آوازهای ناپلی بودند که با ارکستر بولونیا اجرا و ضبط شد. اکنون بوچلی بزرگترین خواننده تنور جهان محسوب می شد و سپس نوبت به کنسرت بزرگ پاریس رسید.
آندره آ بوچلی درباره موفقیتهایش می گوید: اپرا برایم مهم است. موسیقی برایم مهم است اما خانواده ام از همه چیز برایم مهمترند.در اواخر سال ۱۹۹۸ آلبوم Sogno (رؤیا) وارد بازار موسیقی شد.
این آلبوم سرآغاز موفقیت بوچلی در آمریکا بود. بازاری که عملاً برروی محصولا ت غیرآمریکایی، بسته است. آواز Sogno و Prayer که به همراهی سلین دیون اجرا شده است اوج هنر آوازی بوچلی را نشان می دهند. در سالهای ۹۹ و ۲۰۰۰ بوچلی کنسرتها و تورهای بسیاری در اطراف جهان داشته است.
کنسرت آمریکا، انگلستان و ایتالیا از جمله این کنسرتهاست. رهبران ارکستر نامداری از جهان موسیقی کلاسیک آندره آ را در کنسرتهایش همراهی کرده اند و آنها نظرات متفاوتی راجع به صدا و هنر او دارند. زوبین مهتا معتقد است که بوچلی شیرین و گرم می خواند اما آن سبک قدرتمند وپرشکوه تنورهایی همچون دل موناکو یا دومینگو در کار او به چشم نمی آید. به عقیده منتقدان او هنوز بسیاری فرصتها در پیش رو دارد که بهترین تنور جهان بشود. بوچلی گاه گاهی در نتهای بالا، با لرزش خفیف درصدا مواجه می شود که می تواند خطری بزرگ برای یک خواننده باشد. اما در عوض هیچکس بازدم طولانی او را ندارد.
اما همه اینها بر بوچلی نابینا بخشودنی است چرا که او یکی از حسی ترین آوازه خوانان جهان است. او با وجود نابینایی در چندین اپرا نیز به ایفای نقش پرداخته است. یکی دیگر از آلبوم بوچلی اجرای پانزده قطعه بسیار تکنیکی و بسیار زیبا از وردی، به رهبری زوبین مهتاست. کنسرتی از بوچلی هم بر روی ویرانه های نیویورک صورت گرفت که با استقبال بسیار زیادی مواجه شد.
ازدواج آندره :
بوچلی در اوایل کارش به عنوان آواز خوان در یک سالن پیانو (Piano bar) با همسر اولش، انریکا چنزاتی (به انگلیسی: Enrica Cenzatti) ملاقات کرد. آنها در ۲۷ ژوئن سال ۱۹۹۲ ازدواج کردند. حاصل این ازدواج دو پسر اولی به نام آموس، در فوریه ۱۹۹۵ به دنیا آمد و پسر دوم آنها بنام متئو، در اکتبر ۱۹۹۷ به دنیا آمد. این زوج در سال ۲۰۰۲ از هم جدا شدند. در ۳۰ آوریل سال ۲۰۰۰، پدر بوچلی، الساندرو بوچلی درگذشت. بوچلی در سال ۲۰۰۲ با مدیر برنامه‌های خود خانم ورونیکا برتی (به انگلیسی: Veronica Berti) آشنا شد و تا کنون با وی زندگی می‌کند. این زوج در سپتامبر ۲۰۱۱، اعلام کردند که برتی در بهار انتظار فرزند اول او و فرزند سوم بوچلی را دارد. ویرجینیا، دختر اول بوچلی، در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۲ به دنیا آمد. این زوج در یک ویلای بزرگ در فورته دی مارمی زندگی می‌کنند. همسر اول بوچلی و دو پسرش در محل زندگی قبلی این زوج در همان کومونه، در ورسلیا در ناحیه توسکانی زندگی می‌کنند. آندره در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۴ با ورونیکا برتی در در پناهگاه Sanctuary of Montenero مونتنرو Montenero (Livorno) در شهر ساحلی لیورنو، ایتالیا ازدواج کرد.
- اولین جایزه خود را در سال ۱۹۶۸ در سن ده سالگی دریافت نمود.
- در سال ۱۹۷۰ در سن دوازده سالگی برای اجرای اثری جایزه‌ای دریافت کرد.
- مدتی با لوچیانو پاواروتی همکاری داشت.
- در سال ۱۹۹۳ در جشنواره موسیقی سانرموی برنده رکورد جایزه تازه واردان شد.
- آهنگ‌های او تا دو هفته متوالی در صدر پر فروش‌ترین آلمان، ایتالیا، فرانسه، هلند و بلژیک قرار گرفت.
- او با اولین آلبوم حرفه‌ای خود برنده جایزه صفحه طلایی شد.
- در سال ۱۹۹۷ جایزه اکو را با همکاری با سارا برایتمن دریافت کرد.
- او با اجرای آهنگ در آمریکا به کاخ سفید دعوت شد.
- او در سال ۱۹۹۸ جایزه بهترین موسیقی گر کلاسیک و خواننده ایتالیایی را در جشنواره موسیقی جهان در مونت کارلو دریافت کرد.
- در مراسم جوایز گرمی و اسکار بهترین ترانه متن بود، ترانه The Prayer که در فیلم انیمیشن Quest for Camelot برادران وارنر از آن استفاده شد و جایزه گلدن گلاب را نصیب بوچلی کرد.
- در رتبه اول تا سوم موسیقی جهان قرار گرفت.
- در جشن هنر سالیانه سلطنتی در انگلیس به دعوت الیزابت دوم برنامه اجرا کرد.
- در مراسم سالیانه NIAF (انجمن ملی ایتالیا و آمریکا)، بوچلی همراه با ارکستر جوانان انستیتو بوچرینی برنامه‌ای به همین مناسبت اجرا کردند که این مراسم از طریق ماهواره پخش شد.
- در سال ۲۰۰۲ جایزه بهترین هنرمند ایتالیایی و بهترین کلاسیک گر را تصاحب کرد.
علایق آندره :
اگرچه او نابینا است، اما بیشتر از هر چیزی در زندگی خود از اسب سواری لذت می‌برد. همچنین در ۱۱ آگوست سال ۲۰۰۳ بخشی از ساحل یسولو، در دریای آدریاتیک ایتالیا، به نام بوچلی نامگذاری شد. بوچلی خود هوادار پرشور باشگاه فوتبال اینتر میلان است. وی در مصاحبه ای در پیزا، به گروهی از هواداران اینتر گفت: «اشتیاق من به اینتر در سالهای دانشگاه من شروع شد، زمانی که اینتر برنده همه عنوان‌ها در لیگ ایتالیا شد. و وقتی که اینتر در سال ۲۰۱۰ فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد، من با دوستانم بودم و از رادیو بازی را دنبال می‌کردم و آن شب پس از پیروزی سه گانه تیم محبوبم اشک شادی ریختم بنحوی که فکر نمی‌کنم در آن لحظه کسی در ایتالیا به این اندازه شاد شده باشد.»