به نقل از آرتیها «جمشید هاشم‌پور» با نام هنری جمشید آریا در قبل از انقلاب (متولد ۳ فروردین ۱۳۲۳) بازیگر ایرانی است. وی در تهران خیابان سلسبیل متولد شد. تحصیلات خود را تا دیپلم ریاضی ادامه داد. او با حضور در فیلم‌های افعی به کارگردانی محمدرضا اعلامی و جوانمرد به کارگردانی مهدی ژورک و تاراج به کارگردانی ایرج قادری به شهرت رسید. او عموماً با نقش «زینال بندری» در فیلم تاراج شناخته می‌شود. همچنین او، از معدود بازیگران ایرانی است که به دلیل آمادگی بدنی بسیار بالا، تمامی سکانس‌های فیلم‌های اکشنش را خودش و بدون حضور بدلکار بازی کرده است. همچنین او پیش از انقلاب در ۲ فیلم به عنوان بدلکار ایفای نقش کرده است.
جمشید هاشم‌پوردر جوانی در محله دوهزار زیر نظر احمد رودباری ورزش‌های رزمی چون کونگ‌فو را فرا گرفت. وی همچنین کاراته سبک شوتوکان را از استاد کوروش کوردانی فرا گرفت. او اولین فیلم سینمایی خود را از طریق آشنایی با ساموئل خاچیکیان به وسیله یکی از دوستانش، در سال ۱۳۴۷ و با بازی در نقش کوتاهی در فیلم جهنم سفید آغاز نمود. سپس در فیلم‌های جنجال پول، ساختهٔ پرویز خطیبی ، ایوالله به کارگردانی منوچهر نوذری، قسمت به کارگردانی امیر شروان، عشقی‌ها به کارگردانی جمشید شیبانی بازی کرد. آخرین فیلم او در قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران،خوشگلترین زن عالم به کارگردانی قدرت‌الله احسانی بود. پس از آن برای مدتی سینما را رها کرد.
جمشید هاشم‌پور، در سال ۱۳۶۰ به دعوت مسعود کیمیایی برای بازی در فیلم خط قرمز دوباره به سینما بازگشت. در ابتدا هاشم‌پور به مسعود کیمیایی می‌گوید که چند سالی است از سینما به علت ممنوع‌الکاری دور بوده و کار نکرده است. کیمیایی هم در جواب می‌گوید که قبلاً از او چند فیلم دیده و دوست دارد که در فیلمش نقش یک مأمور امنیتی را بازی کند (که البته در همان سال این فیلم به دلیل نداشتن حجاب به مدت ۳۷ سال توقیف بود). هاشم‌پور نیز می‌پذیرد و نقش را بازی می‌کند. بلافاصله پس از این اثر، در فیلم فرمان ساخته کوپال مشکات به همراه سعید راد بازی می‌کند. بازی او در نقش «زینال بندری» در فیلم تاراج ساختهٔ ایرج قادری بود که وی را با سرِ تراشیده میان مردم مطرح کرد؛ تا جایی که تیپ قهرمان سرتراشیده تا سال‌ها مخاطبان بسیاری را روانهٔ سینماها می‌کرد. او ستاره سینمای ایران در دهه هفتاد بود.
در سال ۱۳۶۴ بعد از بازی در فیلم تیغ و ابریشم که سانسورها و حاشیه‌های زیادی داشت به‌دلیل تراشیدن موهای سر خود به مدت ۳ سال ممنوع‌الکار شد. هاشم‌پور به دلیل چند سال ممنوع‌الکار بودنش در دهه ۱۳۶۰، پس از بازگشت به سینما از تراشیدن موهای سرش واهمه داشت تا مبادا بار دیگر فعالیت او در بازیگری ممنوع شود. هاشم‌پور، دربارهٔ این اتفاق گفته: «خودم هم درست متوجه نشدم چرا از سینما دور شدم. بعد از این فیلم‌ها به واسطۀ خلق و خوی خجالتی‌ام از سینما دور شدم. آن زمان من رفتم و کارمند سازمان دفاع غیرنظامی که مسائل مربوط به ایمنی کارخانه‌ها را برعهده داشت شدم و از سینما فاصله گرفتم. روحیه‌ام با شرایط سینمای آن موقع منافات داشت. زیاد حس خوبی نداشتم. نمی‌دانم، شاید هم اشتباه کردم. به هر حال ناخودآگاه از ادامه فعالیتم پرهیز شد».
در آن سال‌ها پیشنهادی برای بازی در سینما هم به او نشده و تقریباً فراموش می‌شود. خود او هم زیاد راغب نبوده در آن جنس سینما و در آن قالب فعالیت کند؛ اما محمدحسین فرحبخش تهیه‌کننده و مالک پویا فیلم، در سال ۷۰ قراردادی برای فیلم قافله با او امضاء و مجابش کرد که با تراشیدن موهایش مشکلی پیش نمی‌آید.
جمشید هاشم‌پور، از معدود هنرپیشگان سینمای ایران است که فعالیت تئاتری نداشت و بنا به گفته خودش در یکی از مصاحبه‌هایش، سینما را از سینما شروع کرده است و تنها فعالیت تئاتری وی صحنه‌هایی از فیلم تماس_شیطانی بود که صحنه‌های تئاتر را با راهنمایی مجید مظفری اجرا کرد. او در دههٔ ۱۳۶۰ و اوایل دهه ۱۳۷۰ در کنار بازی در فیلم‌های اکشن و حادثه‌ای، بازی در نقش‌های دیگر را نیز امتحان کرده است. بازی در فیلم‌هایی نظیر: روز باشکوه (کیانوش عیاری، ۱۳۶۷) – مادر (علی حاتمی، ۱۳۶۸) – پردهٔ آخر (واروژ کریم‌مسیحی، ۱۳۶۹) – عشق و مرگ (محمدرضا اعلامی، ۱۳۶۹) و دلشدگان (علی حاتمی، ۱۳۷۱). هاشم‌پور پس از دریافت دیپلم افتخار از هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۷) برای بازی در فیلم هیوا (رسول ملاقلی‌پور) گزیده‌کار شد.
جمشید هاشم‌پور در سال ۱۳۸۲ دو فیلم بر پرده سینماها داشت، واکنش پنجم و سفر به فردا. او در سال ۱۳۸۶ پس از بازی در فیلم استشهادی برای خدا، نامزد دریافت سیمرغ بلورین از جشنوارهٔ فیلم فجر شد. جمشید هاشم‌پور پس از ۱۰ سال در جشنواره فیلم فجر ۳۶ ام حضور پیدا کرد. وی در سال ۱۳۸۵ در فیلم سینمایی میم مثل مادر نقش‌آفرینی کرد.
ازدواج و بیماری جمشید هاشم پور :
جمشید هاشم پور (آریا) قبل از وقوع انقلاب اسلامی با خانم «مهرانگیز متین» ازدواج کرد که ثمره این زندگی دو فرزند دختر می باشد. مریم هاشم پور یکی از دخترانش تجربه مجری گری در تلویزیون را نیز دارد. آقای بازیگر چند سال پیش بخاطر عوارض برآمده از یک بیماری قلبی مدتی در یکی از بیمارستان های فوق تخصصی قلب بستری بودند اما حالا در سلامت هستند.
استاد هاشم پور از معدود هنرمندانی است که فعالیت تئاتری ندارد و فقط در فیلم «تماس شیطانی» سال ۱۳۷۱ که صحنه هایی از تئاتر را داشت با راهنمایی مجید مظفری آنرا اجرا کرد. معمولا اسم بازیگرانی را که در دهان نچرخد و آسان تلفظ نشود تغییر می دهند.
اما بشنوید صحبت های او را در مصاحبه اش: تغییر اسم من از هاشم پور به آریا هم به همین دلیل بود. اما دوستان اجازه ندادند با این اسم به فعالیتم ادامه دهم و در نهایت به همون جمشید هاشم پور برگشتم. من سر همه فیلم ها انرژی خودم را می گذارم ولی گاهی انتخاب بازیگران ضعیف است و آن ضعف به ما هم لطفه می زند بخصوص روی من که وسواس خاصی دارم. ما در سال ۱۳۹۳ کاری انجام دادیم بنام «من دیگو مارادونا هستم» که یک پلان خیلی ساده را ۴۰ برداشت گرفت که این شیوه را نمی پسندم. تا ۱۰ روز بعد از آن سر صحنه ترفتم تا بعد خوشان آمدند، من گفتم بد است در سینمای ایران بپیچد یک نمای سه نفر را این همه برداشت گرفتیم. اگر بخواهم در میان نقش هایم یک فیلم را دوباره بازی کنم آن یک فیلم «قارچ سمی» در سال ۱۳۸۰ است که بنظرم فیلم قشنگ و تاثیرگذاری بود. این فیلم آنطور که باید از سوی مردم دیده نشد و مورد بی مهری قرار گرفت. من مثل مردم یک شغل دارم و آن بازیگری است و گرنه در اجتماع مثل یک شهروند عادی هستم اما در مجموع یک مقدار کمرو هستم و در اجتماعات معذب می شوم. از زمان کودکی و نوجوانی هم چندان اهل حضور در جمع نبودم که البته این به معنی انزوا و گوشه گیری نیست اما آدم خجالتی و کمرویی بودم. مردمان هر اقلیمی با خصوصیاتی شناخته می شود، ویژگی اقیلم ما هم حسرت و حسرت و حسرت است، ناصر ملک مطیعی بزرگمرد روحت شاد، دلتنگ می شویم. برای پذیرش نقش، ملاک اول برایم تهیه کننده است و بعد فیلمنامه و کارگردانی سه عاملی هستند که در تاثیرگذاری قبول یک پروژه نقش دارند.
چندین افتخار جمشید هاشم پور :
مهر ماه ۱۳۹۹ گواهینامه درجه یک هنری توسط نماینده وزیر و دبیر شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور به جمشید هاشم پور (آریا) اعطا شد.
● سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم (دارکوب) از سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر – ۱۳۹۶
● تندیس حافظ یک عمر فعالیت هنری از شانزدهمین جشن حافظ – ۱۳۹۵
● دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد (هیوا) از هفدهمین جشنواره فیلم فجر – ۱۳۷۷